Hier is het dan: blessure-leed

16-02-2021 – Hier is het dan: blessure-leed
Zo gaat het goed zo gaat het beter, alweer een kilometer!

Maar menig mensen hadden mij gewaarschuwd, lopen moet je langzaam opbouwen!
En dat was ook zo, ik mocht het aan den lijve ondervinden 🙁

Ik verwachtte meer van mijn lichaam dan wat het aankon.
Na een aantal nachten piekeren – ik moet mijn naam toch waardig blijven hé 🙂 – toch maar eens de huisarts opzoeken. Met een klein hartje, want ik hoopte ten zeerste dat het verdict niet zou zijn dat ik er een kruis mocht over maken.
Maar het waren zorgen voor niks, behalve platvoeten en overbelasting was er niks aan de hand. Een doorverwijzing naar een sportpodoloog en een paar weken rust zou alles terug op zijn plooi moeten krijgen. Althans, dat was de idee toen ik buiten stapte.

Meneer podoloog liet mij op een loopband lopen terwijl ik dat nog nooit had gedaan. Één seconde niet geconcentreerd is voldoende om ‘with your clicks and clacks’ van die loopband te donderen. Hilarisch momentje, maar weer een ervaring rijker.
De steunzolen zitten qua vorm perféct, maar effectief gaan lopen ermee is een ander verhaal. Ik wil gerust de harde noot kraken en mijn voeten laten wennen aan een nieuw ‘tussenstuk’, maar keer op keer gigantische blaren krijgen als resultaat leek mij toch iets teveel om goed te zijn (zie blog ‘Moeten er nog blaren zijn?’).
Resultaat: de steunzolen vlogen de kast in, vanaf nu neem ik mijn voeten voor wat ze zijn (in goede en kwade dagen) en we maken er samen het beste van…

Ook stelde de podoloog vast dat mijn enkels niet beweeglijk genoeg waren, terwijl mijn heupen dan net té beweeglijk zouden zijn waardoor mijn evenwicht niet is wat het zou moeten zijn. Dus een nieuwe doorverwijziging, – voor de enkels – naar de chiropractor, en – voor de heupen en evenwichtsoefeningen – naar de kinesist.

Het kennismakingsgesprek bij de kinesist verliep als volgt: “Hallo, ik heb 20 jaar lang niks van sport gedaan maar nu zou ik willen trainen voor een marathon”. Wellicht was zijn eerste – onuitgesproken – gedachte ” OMG, wat smijten ze hier nu binnen?! Kan ik nog weigeren?”.
Maar de training werd gestart, met oefeningen voor beginnelingen – want dat was ik ook.
Lopen vergt niet enkel een inspanning van voeten en benen, maar van het ganse lichaam, en daar kwam ik nog héél veel te kort…
Ook kreeg ik te horen dat een menselijk lichaam niet gemaakt is om marathons te lopen, de belasting voor het lichaam is daarvoor te groot. Dat was nu niet bepaald iets wat ik graag hoorde, maar ergens wist ik wel dat hij volledig gelijk had.
Maar, ’t had geen zin om daar te blijven bij stil staan, zo zou ik zeker mijn doel niet bereiken, even slikken en weer door gaan!

Ondertussen zijn de aangeleerde kiné-oefeningen een routine geworden. Op de loop-dagen zijn er een beperkt aantal oefeningen net vóór het lopen, terwijl op de rustdagen de volledige reeks aangeleerde oefeningen aan de beurt zijn. Niet mijn favoriete moment van de dag, maar als het moet, dan moet het! Met maar één doel voor ogen…

En ik kan zeggen dat het effect van de kiné-oefeningen niet uitblijft, de meeste pijnen kunnen wel degelijk vermeden worden dankzij de nodige kiné-oefeningen, oefffff!

Het uitzoeken van de grens van wel/geen overbelaste gewrichten daarentegen zal wellicht steeds een moeilijke oefening blijven…

OP HOOP VAN ZEGEN!
(en dan vooral op hoop van gezegende knieën 🙂 )