XL-trainingen

Ons weekje op reis zat er jammer genoeg (te) snel op, maar we hadden de tijd van ons leven dus we kunnen er weer voor efkes tegen.

Tijdens de reis begonnen we na te denken welke regio we volgend jaar zouden kunnen doen. Dat het opnieuw Frankrijk wordt stond vast – het land biedt immers zoveel moois – maar na 3x dezelfde streek te hebben bezocht, kunnen we deze regio nu wel markeren als ‘been there, done that’ en is het tijd voor iets nieuws.
Dankzij waardevolle tips en mooie verhalen was de keuze snel gemaakt en konden we onze nieuwe vakantiebestemming voor volgend jaar reeds vastleggen – het aftellen gaat in vanaf………. NU 🙂 .

De trainingen op reis konden doorgaan zoals gepland – 3 keer 21 km. Een goeie basis, maar ook niet meer dan dat.
Stilaan begin ik toch wat tijdsdruk te voelen om nog eens een XL-training te plannen zodat het vertrouwen groeit om binnenkort die wedstrijd te kunnen lopen…

Aangezien een training van 35 km toch enige voorbereiding vereist moet er eventjes uitgezocht worden op welke dag dit zou kunnen gebeuren.
Na wat puzzelen werd een dag geprikt, we hadden er zin in!
Tot de dag vóór die geplande XL-training een e-mail de sfeer enigszins deed omslaan: de wedstrijd waaraan ik zou deelnemen – de In Flanders Field-marathon (19-09-2021) – werd afgelast 🙁 .

Echt vrolijk was ik niet na het ontvangen van dat bericht – uiteindelijk zijn we hierop reeds maandenlang gefocust – maar we moeten er van uit gaan dat de organisatie deze harde beslissing niet nam als een andere optie nog haalbaar was geweest…
Ik probeerde het positief te bekijken en dan maar te trainen voor een wedstrijd die niet doorgaat, maar in ons achterhoofd denken we al aan een plan B, want al de voorbije trainingen (en dit zijn er ondertussen al heel wat) mochten niet ‘voor niks’ geweest zijn!

Er worden in het najaar een pak wedstrijden georganiseerd, dus was het eigenlijk enkel maar een zaak om er ééntje uit te pikken die voor mij de meest ideale wedstrijd lijkt.

De nacht-marathon in Antwerpen (11-09-2021) kwam als eerste optie in ’t zicht, want Antwerpen voelt aan (geïnspireerd door hubbie) als een soort magie. De sfeer die er hangt “in ’t stad” geeft ons elke keer weer een fijn gevoel.
Maar uit ondervinding weet ik dat in het donker lopen – ook al is er straatverlichting aanwezig – toch nog een stuk méér concentratie vergt dan op klaarlichte dag, en misschien was een nachtelijke wedstrijd in die zin dan toch niet ideaal als vuurdoop.

Daarna kwam ook de marathon van Nieuwpoort (26-09-2021) als mogelijk alternatief – wat ongetwijfeld een prachtig parcours biedt – maar hier las ik in het wedstrijdreglement dat het verboden is te lopen met oortjes. En 40 km luisteren naar mijn eigen ‘geblaas’ (in de veronderstelling dat die eerste 2 kilometer wel zal lukken zonder grote lawaaihinder 🙂 ) zie ik niet onmiddellijk goed komen…
Ook kreeg ik nog de tip om voor een eerste wedstrijd misschien beter géén locatie uit te kiezen aan zee, want de wind langs de kustlijn is een niet te onderschatten extra parameter.

Dus zette ik de zoektocht verder en kwam ik uit op een wedstrijd in Wevelgem (26-09-2021) – de Leiemarathon. Het wedstrijdreglement vermeldt géén verbod op oortjes. Ook werden vroegere edities beoordeeld als ‘heel goed georganiseerd’ én – ook niet onbelangrijk – de afstand Ieper-Wevelgem is een haalbare kaart indien hubbie de tijd tussen de start en (hopelijk) de finish nuttig wil besteden.
De uiteindelijke keuze werd hiermee bepaald, de inschrijving is gebeurd!

Met een nieuwe deadline in zicht – die uiteindelijk maar een week later is dan de oorspronkelijk geplande wedstrijd dus een grote meevaller – kan er weer volop gefocust worden op het trainen.
Ik verplichtte mezelf om op korte termijn nogmaals een lange afstand te lopen. Als ik anderhalve week nadat ik voor het eerst 35 km liep opnieuw deze afstand kan afleggen zonder blessure-leed, dan moet ik er in geloven dat die 42 km ook zou moeten lukken…

Ondertussen werd het basketgebeuren nieuw leven geblazen – eindelijk (de kids zijn het basketten gelukkig nog niet verleerd 🙂 ) – dus de weekends raken heel snel opgevuld. Ik was dus genoodzaakt om als “vroege vogel” op pad te gaan want het lopen mag niet ten koste zijn van het basket.

De tweede training ging op zich even ‘vlot’ (traag maar stabiel) en werd even goed verteerd als de vorige training, dus zit dat wel goed.

Vanaf nu wordt het dus belangrijk om op verstandige wijze naar de wedstrijddag toe te leven: géén intensieve trainingen meer, maar wél nog steeds een degelijke basis onderhouden, dit wordt een uitdaging 🙂 .
De laatste week vóór de wedstrijd probeer ik dan enkel nog korte afstanden te lopen zodat ik uitgerust aan de start-meet kan verschijnen…

JE WEET NOOIT WAT JE KUNT, TOT JE HET PROBEERT!