Het ei is gebroed…
De ene uitdaging werd nog niet succesvol voltooid, en er wordt al volop nagedacht over een volgende. In zekere zin is een nieuwe uitdaging in gedachten hebben een drijfveer die ik nodig heb om er volop te blijven voor gaan.
Vermoedelijk had ik van kleins af al nood aan een uitdaging. Als kind zijnde (hé Niek) had ik niet veel meer nodig dan “Je durft niet!” om al klaar te staan – zonder te overwegen of dat eigenlijk wel een goed plan was – om nieuwe dingen te doen.
Ook was dat het geval toen ik jaren geleden naailes begon te volgen – ik wist bij de start niet eens hoe je een steek uit een naaimachine moest krijgen. Kort nadat ik de eerste les was gestart besloot ik om het communiekleedje van Dieuwke zélf te gaan maken. Sommige mensen verklaarden mij gek – terecht, want bij momenten heb ik mezelf serieus vervloekt. Het kostte bloed, zweet en tranen (en gelukkig kon ik bij moeilijke momenten terecht bij professionele hulp), maar Dieuwke kon uiteindelijk haar Eerste Communie doen in een uniek kleedje en jasje, haar blije gezichtje overtrof de moeilijke momenten 😉.
Zo ondoordacht ging het ook met mijn nieuwe uitdaging. Compleet uit het niets vloog het eruit (geïnspireerd op Strava-activiteiten van meerdere volgers):
‘Als we dan toch volgende zomer op reis gaan naar de Provence, dan zou ik daar ter plekke een fiets willen huren om die Mont Ventoux ook eens proberen op te rijden, ik wil weten of ik zou boven geraken’.
Dan is er onmiddellijk een nuchtere hubbie die mij wijst op het feit dat dit totaal onrealistisch/onverantwoord is.
‘Jij die berg oprijden, en je hebt nog nooit met een koersfiets gereden, hoe denk je dan van dat te doen? Op een fiets springen die je niet kent – nog nooit met klikpedalen gereden – en dan eventjes een gigantische berg omhoogrijden? Je ziet dat van hier.’.
Fervente fiets-liefhebbers waren het (uiteraard) met hubbie eens, ’t was niet onmiddellijk wat je noemt ‘een strak plan’.
Op die berg rijden is één ding, terug naar beneden rijden is een tweede – en dan is er nog het temperatuurverschil tussen beneden/boven de berg die een extra gevaarlijke factor kan zijn want verkleumde handen kunnen het remmen beïnvloeden – en naar ‘t schijnt heb je die remmen echt wel nodig 😜.
Onvoorbereid dit avontuur starten was dus geen optie, dit plan laten varen evenmin – het idee liet mij ondertussen niet meer los- dus moest er gesleuteld worden aan het concept.
En dat vertaalt zich dan – hoe voorspelbaar – in de aankoop van een koersfiets.
Binnenkort (de levertijd valt best wel mee, oefff 🙂 ) kan ik gaan trainen om de nodige ervaring op te doen om volgende zomer hopelijk de uitdaging te kunnen aangaan, ik kijk er al naar uit!
AND SO THE ADVENTURE BEGINS…