Halve marathon Gent

Eindelijk is het zo ver, de eerste wedstrijd van 2021 komt er aan!

Voorbereiding
De week die vooraf ging aan de wedstrijd had ik de tip gekregen om de trainingen wat rustiger te doen, en indien mogelijk wat in te korten.
Dat rustig houden is goed gelukt – continue op hartslag gelopen en op woensdag géén interval-training gedaan maar een gewone (trage) training. De trainingen wat inkorten is ook gelukt, zij het in beperkte mate (woensdag 14 km en vrijdag 15 km ipv. de gebruikelijke 16 km – in totaal werd er toch 3 km minder getraind 🙂 ).

Op zaterdag is er steeds een rustdag, die vaak gepaard gaat met een gezellige babbel-wandeling om zo toch nog wat sociale contacten te kunnen onderhouden. Afgelopen zaterdag stond een wandeling met hubbie (aka Beertje) gepland waarbij we de – nog steeds vreemd aanvoelende – sfeer van ’t stad gingen opsnuiven om vervolgens de rest van de avond door te brengen met “bank-hangen” – en dat terwijl ik absoluut geen TV-kijker ben 🙁 Maar ’t was voor ’t goede doel – ter voorbereiding van morgen, dus onderging ik dit lot maar ….

Wedstrijd
Om 9u vertrokken we richting Gent, ruim op tijd om klokslag 10u aan de startmeet te staan. Wegens de opgelegde Corona-maatregelen – waarbij werd aangedrongen om géén supporters mee te brengen – lieten we onze ‘ijverige’ (of net niét 🙂 ) studenten thuis achter en was hubbie vergezeld van zijn laptop om zich gedurende mijn looptijd nuttig te kunnen bezighouden in de auto.
Vooraf had ik mezelf voorgenomen om zo weinig mogelijk verwachtingen te hebben qua tijdsdoel zodat ik mezelf geen extra druk zou opleggen, het lopen is immers bedoeld om leuk te zijn. Onbewust bleef dit toch in gedachten spelen, want ik wou nu ook niet de statistieken in gaan als “traagste deelnemer ooit”…
Ik ging er van uit dat ik aan de start wel snel zou aanvoelen wat haalbaar was en wat niet, maar ik voelde dat de knieën goedgezind waren opgestaan, dus dat was al een positief begin!
Over de afstand op zich maakte ik mij weinig zorgen – die afstand zit door de wekelijkse zondagse training wel in de benen – dus kon ik mij volledig focussen op het zoeken naar een haalbaar tempo waarvan ik achteraf ook nog vrede kon mee nemen zodat ik de komende dagen niet noodgedwongen onder een steen hoefde door te brengen …

Eens de start-meet gepasseerd was, dacht ik “nu of nooit, we gaan er onmiddellijk invliegen en we zien wel waar we uitkomen”. Ik startte op een zekere afstand van een groepje lopers, met de idee dat het mij ideaal leek deze groep gewoon te volgen.

Na één kilometer kwam mijn veter al los, even getwijfeld om verder te lopen maar dan toch maar gestopt om ze beiden goed vast te knopen – een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen – om daarna even wat gas te moeten bijsteken om het gat – al lopend – terug ‘dicht te rijden’ 🙂

Het tempo zat er in, het ging goed. Ik verplichtte mezelf zo weinig mogelijk mijn sportwatch in de gaten te houden en gewoon volop te focussen op het lopen zelf.
Na 10 kilometer was ik dan ook enigszins (blij) verrast over de tijd – 53:12! Zou het dan tóch haalbaar zijn een mooie tijd neer te zetten?
Ik begon er in te geloven, dit tempo moét ik gewoon blijven volhouden!

Muziek wat harder, volop genietend van de toch wel mooie omgeving die het parcours ons biedt en ondertussen proberen het huidige tempo aan te houden, meer stond er mij niet te doen.
Of toch wél, ook af en toe eens naar de bewegwijzering kijken, want plots ben ik er dan tóch in geslaagd een bordje te missen (strafpunt aan mezelf 🙁 ) – maar gelukkig wees een vriendelijke ‘gentenares’ mij de goeie richting aan (waarvoor dank!) , waardoor ik snel weer de juiste weg op kon. Vanaf dan wist ik mezelf weer tot concentratie te brengen, want nóg een bordje missen mocht nu toch niet meer gebeuren hé…

Uiteindelijk verliep de rest van de wedstrijd behoorlijk vlot, het tempo aanhouden lukte wonder boven wonder heel goed. De finish kwam sneller dan verwacht in aantocht, ’t zat er al op of wat?! Mijn eerste halve marathon-wedstrijd was een feit…
Volgens Strava binnen een tijdslimiet van 1:53:30, volgens de officiële tijd van Sofico Gent in een tijd van 1:50:59 (foto zie onderaan dit artikel). Me happy!
Over mijn eerste halve marathon-wedstrijd ben ik dus méér dan tevreden, ik heb mezelf geen ontgoocheling bezorgd, oefff 💪.
(Had ik hier een slechte tijd neergezet, had ik de komende dagen wellicht een cape moeten dragen – zie quote in een vorig blogartikel – ‘als ik chagrijnig ben, dan hang ik een cape om mijn schouders, dan ben ik SUPER-chagrijnig’).

ALS JE JOUW GRENZEN NOOIT OPZOEKT,
ZAL JE OOK NOOIT TOT DE ONTDEKKING KOMEN WAAR ZE ZICH BEVINDEN ...